“အမွတ္တမဲ့မွ…အမွတ္တရသုိ႔…”

လူတုိင္းလူတုိင္းမွာ အေပ်ာ္ဆုံးေန႔ေတြ ၀မ္းအနည္းဆုံးေန႔ေတြ ဆုိတဲ့အမွတ္တရေန႔ေလးေတြ ရွိတတ္ၾကတယ္…။ အဲဒီလုိပဲကၽြန္ေတာ္မွာလဲ အမွတ္တမဲ့ေန႔ေလးအျဖစ္ကေန အမွတ္ရဆုံးေန႔ေလးတစ္ေန႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္မဖိတ္ေခၚဘဲ ကၽြန္ေတာ္ဘ၀ရဲ့တစ္ဆစ္ခ်ိဳးအခ်ိန္ေတြမွာ ခါးသီးစြာရင္ဆုိင္ခဲ့ရတဲ့ေန႔ရက္ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ေမြးရပ္ေျမေလးမွာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရဘူးပါတယ္…။အခု ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ဘ၀က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ငယ္အိပ္မက္တခု ျဖစ္ခဲ့သလုိ ကၽြန္ေတာ္ဘ၀မွာ အေရးပါဆုံး ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ခင္အေလးစားရဆုံးျဖစ္တဲ့ ေက်းဇူးရွင္သူငယ္ခ်င္း `ေအာင္ႏုိင္သူ´ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ရည္မွန္းခ်က္တခုလည္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…။အခုေနသာသူရွိေနခဲ့မယ္ဆုိရင္္ကၽြန္ေတာ္ရပ္တည္ေနရတဲ့ေနရာ ကသူ႔ေနရာျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ယုံၾကည္မိပါတယ္…အဲဒီယုံၾကည္မႈ႔ေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ္ငယ္္ ငယ္ေလးထဲက အရုိးစြဲေနခဲ့ရတာပါ…။ သူရဲ႕အရည္အခ်င္းေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ ေလးထဲကမယွဥ္ႏုိင္ခဲ့သလုိ အခုဆုိလည္းမွီႏုိင္မယ္လုိ႔မထင္ပါဘူး…။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေျပာၾကတယ္ နာမည္လုိက္ေအာင္ ပညာေရးလူ႕မႈ႕ေရးရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈ႔ေတြ အေကာင္းဆုံးဆုိတဲ့အရာေတြကုိျပီးျပည့္စုံေအာင္ရေနတဲ့`ဘုန္းျပည့္စုံ´တဲ့ေလ …။လူေတြခ်စ္တဲ့ အႏုပညာရွင္တုိင္းမွာ ဘ၀မွာအေကာင္းဆုံးေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပဲ ခါးသီးမႈ႔ေတြရွိတတ္ၾကေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ဘ၀မွာေတာ့ေခ်ာက္ျခားမႈ႕ေတြ ေနာင္တတရားေတြကကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ႏွလုံးသားထဲမွာ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ား မ်ားကုိ အပုိင္စီးထားခဲ့တာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕မိသားစုကလြဲလုိ႔ဘယ္သူေတြသိႏုိင္မွာလဲ…အဲဒီ အဆုံး၀ါးဆုံးေသာ ၀မ္းနည္းမႈ႔ ေတြေနာင္တတရားေတြေၾကာက္လန္႔ေခ်ာက္ျခားမႈ႔ေတြ ျပည့္ေနတဲ့ အဲဒီေန႔ေလးကုိ အစပ်ဳိးေစခဲ့တဲ့တခုတည္းေသာအ ေၾကာင္းအရင္းအခ်ဳိ႕က… -------------------------------------------------- `ေအာင္ႏုိင္သူ.. ေရွ႕ကုိခဏၾကႊခဲ့ပါအုံး ' ….. ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထုိးလုိ႔ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းေတြဆုိ ဘုရားေတြ ရွိခုိးျပီးျပီဆုိရင္ အတန္းပုိင္ဆရာမဆီမွ ပထမဆုံးၾကားေနၾကစကားကေတာ့`ေအာင္ႏုိင္သူ´ဆုိတဲ့နာမည္ပါပဲ…။ အဲဒါကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အခန္းရဲ့အစဥ္ အလာတခုလုိျဖစ္ေနပါျပီ…။ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းေလးကေရြဘုိျမိဳ႕ေလးရဲ႕လူကုံထန္အသုိင္းအ၀ုိင္းေတြပဲ ၀င္ဆံ့တဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းေလးတေက်ာင္းပါ…။ `ဟုတ္ကဲ့…´ `မင္း မေန႔က ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ေက်ာ္စြာတုိ႔နဲ႔ ရန္ျဖစ္တယ္ဆုိ …´ `ဟုိ…အဲဒါကေလ…´ `မဟုတ္လုိ႔လား…´ `ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္ဆရာမဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ကငဇြဲကုိ အႏုိင္က်င့္လုိ႔ကၽြန္ေတာ္က ၀င္ရွင္းေပးတာပါ….´ ငဇြဲ လုိ႔သူေခၚေနၾက ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ငယ္နာမည္ကုိ ဘယ္သူမွမေခၚၾကသလုိ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ကလည္း မိသားစုမွ အပ သူေခၚတာကုိပဲ ႏွစ္သက္ခဲ့တယ္…။ `ေအးနင္မလဲ ေျပာလုိက္ရင္ အဲဒီလုိခ်ည္းပဲ သူတုိ႔ဘာသာျဖစ္တဲ့ျပသာနာ သူတုိ႔ရွင္းမွာေပါ့ မင္းနဲ႔ဘာဆုိင္လဲ အခုမင္းကစျပီးသြားထုိးတာေတာ့ မင္းလြန္တာမဟုတ္လုိ႔ဘာလဲ…အရြယ္ေလးကျဖင့္ လက္ေတာက္ေလာက္ရွိေသး တယ္ ထစ္ခနဲရွိမင္းပဲ ဟုိလူကုိရန္စလုိ႔ ဒီလူကုိ အႏုိင္က်င့္လုိ႔…ဘယ္သူနဲ႔ဘာျဖစ္ျပီဆုိ ေမးမေနနဲ႔မင္းပါတာ ေသခ်ာျပီ …အဲလုိျဖစ္ေနတာကုိ မင္းဂုဏ္ယူမေနနဲ႔… မင္းကုိသူတုိ႔က လူမုိက္ငွားေနတာ… မင္းကအဲဒါကုိ အေကာင္းထင္ျပီး သိပ္သတိၲေကာင္းေနတယ္ဟုတ္လား…မင္းမိဘေတြကုိေတာ့ နည္းနည္းေလးမွမသနားဘူးလား သူတုိ႔မွာကုိယ္အဆင့္ နဲ႔ကုိယ္မေနရဘူး ဟုိလူကုိေတာင္းပန္ရ ဒီလူကုိ ေတာင္းပန္ရနဲ႔… မင္းအဲဒါကုိၾကည့္လုိ႔ေကာင္းေနလား…´ ဆရာမဆူေနေတာ့`ေအာင္ႏုိင္သူ´အပါအ၀င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံးလည္း စကားသံမဆုိထားနဲ႔ ေျခေထာက္ေတာင္ ေနရာမေရြ႕ရဲၾကေတာ့…။ကၽြန္ေတာ္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့ျပႆနာမို႔လုိ႔ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့အဆုိးဆုံးပဲေပါ့…။ `ငါေမးေနတယ္ေလ…အဲဒါေကာင္းလားလုိ႔…ေက်ာင္းမတက္နဲ႔ တက္တာနဲ႔ နင့္ကုိစဆူရျပီေစာေစာ စီးစီးငါလည္းဆူခ်င္တယ္ထင္ေနလား…နင္တစ္ေယာက္နဲ႔ေတာ့ေလ…ကုိယ္ကိစၥမဟုတ္လဲျငိမ္ျငိမ္ေနပါလားဟယ္… နင့္မွာအဲလုိ၀င္ရွည္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးသာ မရွိရင္ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမွာ…´ ဆရာမေျပာေနရင္းသက္ျပင္းခ်လုိက္တာကုိအားလုံးရိပ္မိလုိက္တယ္…။အမွန္ဆုိ`ေအာင္ႏုိင္သူ´ကုိတစ္ေက်ာင္းလုံးက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမေရြး ခ်စ္ခင္ၾကသလုိ ဆရာဆရာမေတြလည္း ခ်စ္ၾကပါတယ္…။အခုအတန္းပိုင္ဆရာမ ေဒၚမမၾကီးကုိယ္တုိင္လဲ သားအရင္းလုိခ်စ္တယ္ဆုိတာ သူကုိယ္တုိင္ေရာ အားလုံးပါသိပါတယ္…။ဆူစရာရွိရင္ဆူျပီး ျပီးေတာ့လည္း ျပီးသြားတာပဲေပါ့…။ `ဟုတ္ကဲ့…ကၽြန္ေတာ္ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး…´ `အင္း…လာျပီ အဲဒီလက္သုံးစကားကုိ ဘယ္ေတာ့အေကာင္အထည္ေဖၚမလဲ….´ `ဒီတခါ တကယ္ေဖၚပါျပီ ဆရာမ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး…´ သူတစ္ခါ အဆူခံရတုိင္း တခါေျပာေနၾကစကားမွန္းအားလုံးသိေပမယ့္ အဲဒီစကားေျပာေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာကုိ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္တစ္တန္းလုံး၀ုိင္းသနားမိၾကတယ္…။ဆရာမကုိယ္တုိင္လည္းသနားတယ္ဆုိတာသိသာပါတယ္…။အင္းေပါ့ေလ…။ျဖစ္ခဲ့ျပသနာအားလုံးကသူေၾကာင့္မွွမဟုတ္တာပဲဆုိတဲ့အသိရွိေနခဲ့တာကုိး…။အဲဒီတုန္းကရန္စရင္ျပန္မ ျဖစ္ရဲတဲ့ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ေရွ႕မွာ`ေအာင္ႏုိင္သူ´ကေတာ့ အျမဲမားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ေပးေနၾကပါ…။ အခုရွိေနမယ္ဆုိ လည္း ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕မွာပဲ အျမဲရပ္တည္ေပးမယ္ ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ယုံၾကည္မိပါတယ္…။ အမွန္ဆုိရင္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕အတန္းေခါင္းေဆာင္လည္းျဖစ္လူတုိင္းခ်စ္တဲ့ `ေအာင္ႏုိင္သူ´မွာအၾကီးမားဆုံးအျပစ္ဆုိလုိ႔ မဟုတ္မခံတတ္တဲ့စိတ္ေလးတခုပါပဲ…။တကယ့္ကုိအဲဒါေလးတခုပါပဲ…လူေတာ္လူေကာင္းတစ္ေယာက္လုိ႔ေျပာလုိ႔ရတဲ့ သူကပညာေရးဘက္မွာေရာလူမႈေရးဘက္မွာပါျခြင္းခ်က္မရွိေလာက္ေအာင္ေတာ္တဲ့လူပါ…။သူစကားဆုိိ ၾကီးသူငယ္သူ မေရြးပါအေလးအနက္ထားျပီးနားေထာင္တတ္ၾကတယ္။ရက္ကြက္ထဲကလုပ္သမၽွအလွဴအတန္းေတြမွာသူမပါရင္မျပီး…။၉တန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕အင္အားနဲ႔မမၽွေအာင္အစစအရာရာစီမံခန္႔ခြဲတတ္တဲ့လူတေယာက္ပါ။ကၽြန္ေတာ္ တု႔ိျမိဳ႕စကားနဲ႔ေျပာရရင္မပါမျပီးတဲ့ ပါေလရာငါးပိခ်က္ေလးပါ…။တစ္တန္းလုံး သ႔ူေက်းဇူးကင္းတဲ့လူဆုိလုိ႔ ေတာ္ေတာ္ ရွားပါတယ္ လူမႈ႔ေရးျပသနာမွာေရာ ပညာေရးကိစၥမွာပါ တစ္ခု မဟုတ္တစ္ခုေတာ့ အကူအညီယူဖူးတ့ဲ လူေတြပါပဲ…။ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လည္း သူ႔ဆီကပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ေရာ လူမႈ႔ေရးနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ပါသူ႔ေက်းဇူးေတြဆပ္မကုန္ ေအာင္တင္ခဲ့ဖူးတယ္…။ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၈ တန္းႏွစ္တုန္းကသခ်ၤာအုိလံပစ္ျပိဳင္ပြဲကုိတစ္ျမိဳ႕နယ္တေယာက္ႏႈန္းနဲ႔အေရြးခံရ မယ္ဆုိေတာ့ အျမဲတမ္းအိမ္မက္မက္္ခဲ့ရတဲ့ကၽြန္ေတာ္န႔ဲ`ေအာင္ႏုိင္သူ´က ျမိဳ႕နယ္အထိစာေမးပြဲေတြမွာျပဳိင္ဘက္မရွိ ေအာင္ႏုိင္ခ့ဲတယ္…။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ကံဆုိးျခင္းတစ္ခုက သူကပထမ ကၽြန္ေတာ္ကအရန္တဲ့ …။အစစ အရာရာကၽြန္ေတာ္ထက္သာျပီး ျဖတ္ထုိးဥာဏ္ေကာင္းလြန္းလွတဲ့`ေအာင္ႏုိင္သူ´ကဘယ္ေတာ့မွ ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာကၽြန္ေတာ္အသိဆုံးပါ…။အဲဒါေၾကာင့္စိတ္ဓါတ္က်ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကုိၾကည့္ျပီးကၽြန္ေတာ္ရဲ့မိဘေတြ လည္း စိတ္မေကာင္းရုံမွအပ ဘာမွမတတ္ႏုိင္ခဲ့…။ကၽြန္ေတာ္အျဖစ္ကုိ အနီးကပ္ျမင္ေနရတ့ဲ`ေအာင္ႏုိင္သူ´ကတစ္ေန႔ ေသာ ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕မရဲတရဲေမၽွာ္လင့္ ခ်က္ေလးကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးခဲ့တယ္…။ `ေဟ့ေကာင္…မင္းအခုတေလာဘာျဖစ္ေနတာလဲမ်က္ႏွာၾကီးကလဲ ေမ်ာက္အုိ ၾကီးၾကေနတာပဲ…´ သူေျပာလုိက္တဲ့စကားကုိ ကၽြန္ေတာ္ၾကားၾကားခ်င္းစိတ္တုိသြားတာေတာ့အမွန္ပါ… ကၽြန္ေတာ္ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ သူအသိဆုံးပါ…။ `ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြာ…မင္းေရာအားလုံးအဆင္သင့္ပဲလား…´ `ဘာကုိအဆင့္သင့္ရမွာလဲ…ငါကဘယ္သြားမွာမလုိ႔လဲ….´ `မင္းေနာက္ေနတာလား…´ `ဘာကုိေနာက္ရမွာလဲ…မင္းကုိယ္တုိင္ကေရာဘာျဖစ္ေနတာလဲ ဘာလဲ ဂ်ပန္သြားရမွာမလုိ႔ဘ၀င္ျမင့္ေန တာလား…´ သူ႔စကားကုိၾကားလုိက္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္အသက္ရႈရပ္သြားေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့မိတာပါ…။ `ေဟ့ေကာင္ မင္း ငါကုိရြဲ႕ေနတာလား…´ `ငါက ဘာလုိ႔ရြဲ႕ရမွာလဲ ငါေျပာတာမွားလုိ႔လား မင္းနဲ႔ငါကုိေရြးထားတာ ငါမသြားရင္ မင္းသြားရမွာပဲေလ အဲဒါျငင္းလုိ႔မွမရတာ…´ `ဘာ…မင္းဘာေျပာလုိက္တယ္…ငါကုိျပန္ေျပာပါအုံး…´ `ေၾသာ္ မင္းကရစ္ေနျပန္ျပီ ငါမသြားဘူးဆုိရင္ မင္းသြားရမွာေလ ဘာလဲ မင္းကမသြားခ်င္လုိ႔လား…´ သူမ်က္လုံးကုိေသခ်ာၾကည့္ျပီး သူေျပာတဲ့စကားကုိေသခ်ာနားေထာင္ေနမိတယ္…။သူကၽြန္ေတာ္ကို ရန္စျပီးရြဲ႕ေျပာေန တာမဟုတ္မွန္း ျပီးေတာ့…သူ႔မ်က္လုံးေတြရုိးသားေနမွန္း ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္…။ `မင္း…မင္းကဘာလုိ႔မသြားရမွာလဲ…´ ကၽြန္ေတာ္ မရဲတရဲနဲ႔ျပန္ေမးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကုိလွမ္းရုိက္လုိက္ျပီး သူေျပာလုိက္တဲ့စကားေလးက ရုိးရိုးေလးပါပဲ… `မသြားခ်င္လုိ႔ေပါ့ကြာ…ငါအဲဒါေတြ၀ါသနာမပါဘူး…´ သူေနာက္ဆက္တြဲေျပာလုိက္တဲ့စကားကေတာ့ ဘယ္လုိမွအမွန္မဟုတ္မွန္းသိသာပါတယ္…။ဒီေလာက္စာေမးပြဲေတြကုိ ရင္ဆုိင္လာျပီးမွ သူက၀ါသနာမပါလုိ႔တဲ့လား ဘယ္လုိမွမျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး…။ `ဘာ…၀ါသနာမပါဘူး…ဟုတ္လား…´ `အင္းေလ ငါကအစထဲက ဲဂ်ပန္သြားခ်င္လုိ႔၀င္ေျဖတာမွမဟုတ္တာ ငါစာေမးပြဲေတြကုိသေဘာက်လုိ႔၀င္ ေျဖတာ…ျပီးေတာ့ငါ့အိမ္အေၾကာင္းလဲသိရဲ႕သားနဲ႔သူတုိ႔ကပထမရရင္ျပီးေရာက်န္တာငါ့သေဘာပဲေလအခုငါကမသြား ခ်င္ဘူးလုိ႔ေျပာေတာ့ သူတုိ႔နည္းနည္းဆူရုံပဲပါပဲ ျပီးေတာ့လဲျပီးသြားမွာေပါ့…´ သူစကားေတြကုိ ကၽြန္ေတာ့္နားနဲ႔ၾကားတာသာမဟုတ္ခဲ့ရင္ ဘယ္လုိမွ ယုံႏုိင္စရာမရွိပါဘူး...။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္က ေယာက်္ားေလးပဲလႊြတ္တဲ့ႏွစ္ပါ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းသြားခ်င္တဲ့ဂ်ပန္ကုိသြားရမယ့္ႏွစ္ပါ…။အဲဒါကုိသူကမသြား ခ်င္ဘူးတဲ့လား ၀ါသနာမပါဘူးတဲ့လား ဘယ္လုိမွမျဖစ္ႏုိင္ပါ…။ `ေဟ့ေကာင္ မင္းဟာကမဟုတ္ေသးပါဘူး ငါတုိ႔ငယ္ငယ္ေလး ထဲက ဒါကုိပဲ ေတြးျပီးစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ၾကတာပဲ ေလအခုမွ မင္းကေကာက္ခါငင္ကာ၀ါသနာမပါေတာ့ဘူးဆုိေတာ့ ငါမယုံဘူး မင္းဘာေတြးတယ္ဆုိတာ ငါသိတယ္ေနာ္ …ေဟ့ေကာင္ မင္းအဲေလာက္သူတပါးကုိစာနာေပးစရာမလုိဘူး ငါညံ့လုိ႔ငါမသြားရတာ ဘာျဖစ္လဲ ငါေယာက်္ားပါ အဲေလာက္ေတာ့ခံႏုိင္ရည္ရွိပါတယ္ ငါ့အတြက္နဲ႔ မင္းရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကုိမဖ်က္စီးပါနဲ႔ကြာမင္းအိမ္မက္ကုိမင္းအသိ ဆုံးျဖစ္သလုိ ငါလည္းသိတယ္…´ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိက္တဲ့ စကားေတြေၾကာင့္ သူအနည္းငယ္မ်က္ႏွာပ်က္ သြားေပမယ့္ခ်က္ခ်င္းပဲ…။ `ငဇြဲ မင္းမွားေနျပီ အဲဒါငါဟုိးငယ္ငယ္တုန္းက သူမ်ားေတြသြားတယ္ဆုိလုိ႔ သြားခ်င္ရုံပဲ အဲေလာက္မရူးသြပ္ ဘူးျပီးေတာ့ ငါ့အေၾကာင္းလည္းမင္းသိပါတယ္ ငါကဆုံးျဖတ္ျပီးျပီဆုိရင္ ဘယ္ေတာ့မွေနာင္တမရတတ္ဘူး အဲေတာ့ ငါဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိေျပာျပီးျပီ အဲဒါမွမင္းလဲမသြားခ်င္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ သေဘာပဲေလ…´ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလသူငယ္ခ်င္းရယ္…။မင္းရင္ထဲမွာဘယ္ေလာက္ေတာင္၀မ္းနည္းေနလုိက္မလဲဆုိတာငါကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ လုိ႔ရပါတယ္ မင္းဘာလုိ႔ငါ့အေပၚမွာအဲေလာက္ေကာင္းရတာလဲကြာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာထက္ သူမ်ားကုိပဲ ၾကည့္တတ္တဲ့ မင္းရဲ႕စိတ္ဓါတ္မ်ဳိးကုိငါလည္းအားက်လုိက္တာ သူငယ္ခ်င္းရယ္ ဒါေပမယ့္ ငါ့စိတ္ဓါတ္ မင္းေလာက္ျမင့္ျမတ္ႏုိင္ပါ့ မလားကြာ…။ `ေဟ့ေကာင္ မင္းေသခ်ာျပန္စဥ္းစားပါအုံးကြာ ဒါလူတုိင္းရႏုိင္တဲ့အခြင့္အေရးမဟုတ္ဘူး ျပီးေတာ့ဒီတခါပဲရ မွာေနာ္ ေနာင္ႏွစ္ေတြဆုိတာလည္း မရွိႏုိင္ဘူး…´ `ငါသိပါတယ္ကြာ ငါမသြားခ်င္တာကုိ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ…ကဲပါ မင္းကုိရွင္းျပရတာနဲ႔ ငါဗုိက္ဆာတာေတာင္ ေမ့ေတာ့မလုိ႔ ဦးေျပာင္ၾကီး ဆုိင္မွာဒုတ္ထုိးသြားစားမလုိ႔ မင္းကုိလွမ္းေခၚတာလာသြားမယ္…´ သူေျပာျပီးေတာ့ ဆုိင္ကယ္ကုိ ဆက္ေမာင္းသြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဘာမွျပန္ျငင္းခ်ိန္ ေျပာခ်ိန္မရလုိက္ပဲနဲ႔ သူ႔ေနာက္ကုိလုိက္သြားရေတာ့တယ္..။ ဆုိင္ေရာက္ေတာ့ ေနရာႏွစ္ေနရာစာလြတ္ေနလုိ႔ေတာ္ေသးတယ္…။ အခုမွမစားျဖစ္ေတာ့တဲ့ ၀က္သားဒုတ္ထုိးကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အၾကိဳက္ဆုံးအစားအစာပါ ေရြဘုိျမိဳ႕ၾကီးထဲမွာ ဆုိင္ေတြဘယ္ေလာက္မ်ား မ်ားရွိရွိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အျမဲစားျဖစ္တဲ့ဆုိင္က ဦးေျပာင္ၾကီးရဲ႕ဆုိင္ပါ…။ဒီတခါအလုပ္လုပ္နည္းနည္းပါးသြားရင္ေတာ့ ေမြးရပ္ေျမ ေလးကုိျပန္ျပီး သူနဲ႔ထုိင္တတ္တဲ့ဆုိင္ေလးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကၽြန္ေတာ္ အလြမ္းေျပသြားၾကည့္ျဖစ္အုံးမွာပါ…။ -------------------------------------------------- အဲလုိနဲ႔ `ေအာင္ႏုိင္သူ´မသြားပဲ အနစ္နာခံေပးတဲ့ ဂ်ပန္ခရီးစဥ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္သြားျဖစ္ခဲ့တယ္…။ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေရာက္ လာေတာ့`ေအာင္ႏုိင္သူ´အိမ္ကုိအရင္ဆုံးသြားခဲ့ေတာ သူ႔ကုိျမင္ျမင္္ခ်င္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသြားတယ္…။ကၽြန္ေတာ္မ သြားတုန္းကနဲ႔အခုတ၀က္ေလာက္ကြာသြားတဲ့သူ႔ခႏၶာကုိယ္ကုိၾကည့္လုိက္ရုံနဲ႔သူဘယ္ေလာက္စိတ္ပင္ပန္းေနခဲ့ရလဲဆုိ တာကၽြန္ေတာ္သိလုိက္ရတယ္…။ `ေဟ့ေကာင္ မင္းဘယ္တုန္းကေရာက္လဲ…´ `အခုပဲ ငါမင္းဆီကုိအရင္ဆုံးလာတာ မင္းပိန္သြားလုိက္တာကြာ ဘာလုိ႔လဲေနမေကာင္းဘူးလား…´ `ေကာင္းပါတယ္ ဘာျဖစ္ေနလုိ႔လဲ…ေနအုံးငါ့အတြက္ဘာပါလဲ …´ `ဒီမွာ…မင္းတခုခုေတာ့ျဖစ္ေနပါတယ္ ငါ့ကုိေျပာပါကြာ…´ သူတခုခုျဖစ္ေနမွန္း ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာေျပာရဲပါတယ္…ဒါေပမယ့္သူကေတာ့…။ `ကဲပါ ေပးမွာသာေပစမ္းပါ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆုိ လာဟုိမွာသြား ထုိင္မယ္…´ ကၽြန္ေတာ္သူ႔အိမ္ကုိသြားလည္ရင္ သူ႔အခန္းထဲကုိအျမဲေခၚေနၾက အခုေတာ့ ျခံထဲကခုံမွာထုိင္ရေအာင္ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အလြန္အံၾသေနမိတယ္…။ `ဟာမုိက္တယ္ကြာ…မင္းေတာင္ေတာ္ေတာ္အျမင္ရွိလာျပီပဲကုိ …´ သူ႔အတြက္၀ယ္လာတဲ့အ၀တ္ေတြျဖန္႔ၾကည့္ျပီးေျပာေနတဲ့သူ႔မ်က္ႏွာမွာအရင္လုိတတ္ၾကြမႈ႔ေတြမရွိေတာ့တာကုိ ကၽြန္ ေတာ္ေကာင္းေကာင္းၾကီးရိပ္မိပါတယ္…။အဲဒီေန႔က သူ႔အိမ္မွာ ေလးနာရီေလာက္ထုိင္ေနေပမယ့္ သူ႔အခန္းထဲကုိလုံး၀ မေခၚခဲ့…။ဘာလုိ႔လဲဆုိတဲ့အေျဖကုိကၽြန္ေတာ္သိပ္မၾကာခင္မွာသိလုိက္ရတယ္…။ဘယ္လုိမွထင္မထားတဲ့ အေျဖျဖစ္ေန လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွျပန္မေမးျဖစ္ေတာ့ပဲေျပာျပတဲ့ေဖေဖကုိဆြံအစြာနဲ႔ၾကည့္ ေနမိတယ္…။ `သား အရမ္းလည္းစိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ကြာ…´ ေဖေဖေျပာလုိက္တဲ့စကားသာ အျခားတေယာက္ကေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္ဘာျပန္လုပ္မိမလဲေတာင္မသိပါဘူး…။ ေျပာရက္လုိက္တာေဖေဖရယ္ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ဟုတ္လား…။ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ျပန္မေျပာျဖစ္ခဲ့ပဲကၽြန္ေတာ္အခန္း ေလးထဲမွာအားရပါးရေအာ္ငုိျဖစ္ခဲ့မိတယ္…ျဖစ္မွာျဖစ္ရေလသူငယ္ခ်င္းရယ္မင္းလုိ လူမ်ဳိးမွာမွျဖစ္ရလားကြာ…။ေဖေဖ ေျပာလုိက္တဲ့`ေအာင္ႏုိင္သူ´မွာေသြးကင္ဆာျဖစ္ေနျပီဆုိတဲ့စကားကုိကၽြန္ေတာ္ဘယ္လုိမွလက္မခံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္…။ ဒါေပမယ့္လည္းအဲဒါကအမွန္တရားတဲ့…။ဒီလုိျဖစ္ေနတာေတာင္ သူသြားခ်င္ ခဲ့တဲ့ဂ်ပန္ကုိမသြားပဲ ကၽြန္ေတာ္ကုိစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ေပးခဲ့ေသးတယ္…။`ငါမသိလုိ႔ပါ သူငယ္ခ်င္းရယ္…ငါေတာင္းပန္ပါတယ္…´ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီေန႔ညကတေရးမွအိပ္မရခဲ့ပါဘူး…။ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ဒီလုိျဖစ္ေနရင္သူ႔မိဘေတြဘယ္လုိမ်ားေနမလဲဆုိ တာကၽြန္ေတာ္ကုိယ္ခ်င္းစာလုိ႔ရပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္သူ႔အတြက္ခံစားေနတာေတြ မျပီးေသးခင္မွာကၽြန္ေတာ္ဘ၀ရဲ႕ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏုိင္တဲ့ေန႔ေလးကုိအလွ်င္အျမန္ေရာက္လာခဲ့တယ္…။အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔`ေအာင္ႏုိင္သူ´ႏွစ္ ေယာက္သားေက်ာင္းလာရင္း သူ၀ယ္စရာရွိလုိ႔ဆုိျပီး စာေရးကိရိယာဆုိင္ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရပ္လုိက္တယ္ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ကုိအျမဲတမ္းရန္စေနတဲ့ေက်ာ္စြာတုိ႔အဖြဲ႔ရုိေနမယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သာၾကိဳသိေနခဲ့ရင္ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလုိက္မလဲ…။ ျဖစ္ခ်ိန္တန္လုိ႔လုိ႔ဆုိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘဲဲျဖစ္လုိက္ရတယ္လုိ႔ထင္ေန တုန္းပါပဲ…ျပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ပေယာဂမကင္းဘူးလုိ႔လဲခံစားေနရဆဲပါ…။ေက်ာ္စြာတုိ႔ဆုိတာကၽြန္ေတာ္ကုိသာမေက်နပ္ ၾကတာပါ`ေအာင္ႏုိင္သူ´အေပၚမွာေတာ့ဘာရန္ျငဳိးမွမရွိခဲ့ပါဘူး…။ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ္ကုိရန္စလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္မ တုံ႔ျပန္တုိင္း သူကေတာ့ဘာရန္ျငိဳးမွမရွိပဲ အႏုိင္က်င့္တာသက္သက္လုိ႔ေျပာျပီး ဘယ္ေတာ့မွသည္းမခံတတ္…။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မျမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနေပမယ့္ သူတုိ႔က… `ေဟ့ေကာင္ ငေၾကာင္ ဘယ္လုိလဲ ဂ်ပန္မွာ အိမ္သာေဆးခဲ့ရ တာေပ်ာ္လား…´ ကၽြန္ေတာ္ကဘာမွျပန္မေျပာပဲျငိမ္ေနေပမယ့္မဟုတ္မခံစိတ္ဓါတ္ရွိတဲ့သူကေတာ့ထုံးစံအတုိင္း၀င္ေျဖရွင္းေပးေနသည္…။အဲဒီေန႔ကသာသူကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ထဲကထြက္သြားခဲ့မယ္မွန္းသိရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာ္စြာ တုိ႔ုပဲျဖစ္ျဖစ္ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒူူးေထာက္ေတာင္းပန္ျပီး ရန္ပြဲကုိဟန္႔တားျဖစ္ခဲ့မွာပါ…။ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာ္စြာတြန္းလုိက္တဲ့ေနရာမွာ မင္းမဟုတ္ပဲ ငါသာျဖစ္လုိက္ပါေတာ့လုိ႔ အခုထိဆုေတာင္းမိတုန္းပါသူငယ္ခ်င္းရယ္…။ အခုေတာ့သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆုိတာဘယ္ လုိမ်ဳိးလဲဆုိ တာ မင္းအသက္နဲ႔ ရင္းျပီးငါလုိ႔သတၱိနည္းခဲ့တဲ့ေကာင္ကုိျပသြားေပးခဲ့တာကုိး….။ `ေဟ့ေကာင္ေတြ မင္းတုိ႔ေအးေဆးေနပါကြာ ရန္မစပါနဲ႔ ငါရန္ မျဖစ္ခ်င္ဘူး´ `ေအာင္ႏုိင္သူ´၀င္ေျပာလုိက္ေပမယ့္လည္း သူတုိ႔ကလည္းျငိမ္မေနပဲ… `ေဟ့ေကာင္`ေအာင္ႏုိင္သူ´ငါတုိ႔မင္းကုိမေျပာဘူးေလ မင္းက ဘာလုိ႔ဒီေကာင္ဘက္က၀င္ပါေနရတာလဲ…´ `သူက ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလ ျပီးေတာ့မင္းတုိ႔ရန္စတာ ဗလုိင္းၾကီးကုိးကြ…´ `ေဟ့ေကာင္…မင္းစကားကုိၾကည့္ေျပာရင္ေကာင္းလိမ့္မယ္ငါတုိ႔ကအလကားရန္စတာမဟုတ္ဘူးမင္းေကာင္မဟုတ္လုိ႔ေျပာေနတာ …´ `ဘာမဟုတ္တာလဲ…´ ကၽြန္ေတာ္လက္တုိ႔ျပီးထိန္းေနေပမယ့္ သူဆက္ျပီးေျပာေနတုန္းပါပဲ… `မင္းမသိလုိ႔လား ဒီေကာင္က ေကာက္ရုိးပုံေစာင့္တဲ့ေခြးေလ… မင္းလည္းသူ႔နဲ႔ ေပါင္းတာၾကည့္ေပါင္း ေတာ္ၾကာ ေခြးနဲ႔သူငယ္ခ်င္းလုပ္ေနေကာင္လုိ႔ေျပာေနၾကအုံးမယ္´ `ေဟ့ေကာင္ မင္းမေစာ္ကားနဲ႔ေနာ္...´ ကၽြန္ေတာ္မေနႏုိင္လုိ႔ ၀င္ေျပာလိုက္ေတာ့… `ေတြ႕လား မင္းေကာင္ေတာင္ဟုတ္လု႔ိနာေနျပီ…´ `ေက်ာ္စြာ မင္းေျပာခ်င္တာကုိငါ့ကုိေျပာ ငါရွင္းေပးမယ္…´ `မင္းေကာင္နဲ႔ မ်က္ျခယ္နဲ႔ကဘာလဲ…´ ေၾသာ္ မ်က္ျခယ္္ရဲ႕ ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ကၽြန္ေတာ္ကုိတခ်ိန္လုံးရန္စေနခဲ့တာကုိး…။ `ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး…ငဇြဲမင္းနဲ႔မ်က္ျခယ္နဲ႔ကဘာမွမဟုတ္ဘူးမလား…´ မ်က္ျခယ္ဆုိတာသူစိမ္းမိန္းကေလးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္သံေယာဇဥ္ရွိရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းပါပဲသူတုိ႔ထင္သလုိ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဘာမွမပတ္သက္ရပါဘူး…။ဒါေပမယ့္ မ်က္ျခယ္ကသူတုိ႔ကုိဘယ္လုိေျပာထားမွန္း မသိေတာ့…။ `မ်က္ျခယ္က မင္းတုိ႔ကုိဘာေျပာလုိ႔လဲ…´ `ငါေမးတာပဲေျဖပါ မင္းေတာ္ေတာ္ရွည္တဲ့ေကာင္ပဲ…´ `မဆုိင္ဘူး ဘာမွကုိမဆုိင္တာ မ်က္ျခယ္ဆုိတာ ငါရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြထဲကတေယာက္ပဲ´ `ေအး အဲဒါဆုိငါသူ႔ကုိစာလုိက္ေပးတုန္းက မင္းကကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔ ဘာ၀င္လုပ္တာလဲေရွာင္ေနပါလား… ငေၾကာက္ကသူရဲေကာင္း၀င္လုပ္ေတာ့ မ်က္စိဆံပင္ေမႊးဆူးတာေပါ့ကြာ…´ `ေဟ့ေကာင္ မင္းစကားကုိၾကည့္ေျပာရင္ေကာင္းမယ္…´ `မေျပာေတာ့ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ငေၾကာက္နဲ႔ေရာဂါသည္ကမ်ား ငါကုိအမိန္႔ေပးလုိ႔ရမယ္ထင္လား…´ သည္းခံခဲ့သမွ်ေဒါသေတြအခုေတာ့ဘယ္လုိမွ သည္းမခံႏုိင္ေတာ့ပါ ကၽြန္ေတာ္ကုိေျပာတဲ့စကားထက္သူကုိေျပာတဲ့ စကားက ရင္နာစရာ ေကာင္းလြန္းပါတယ္…။ `ေဟ့ေကာင္ မင္းတုိ႔မုိက္ရုိင္းလုိက္တာ ဘာစကားေျပာတာလဲ´ သူတုိ႔ရန္စရင္ဘယ္ေတာ့မွ ေဒါသနဲ႔မရွင္းတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္အခုေတာ့မရေတာ့ပါ…သူတုိ႔ေျပာတဲ့စကားကုိဘယ္လုိမွ သည္းမခံႏုိင္ပဲ ေက်ာ္စြာရဲ႕ ပုခုံးကုိစတြန္းလုိက္မိတယ္…။ `ေဟ့ေကာင္ မင္းတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ေတာ့လားကြာ…´ အေျခအေနေတြအဲဒီမွာပုိဆုိးကုန္ေတာ့တယ္…။ငါးေယာက္နဲ႔ႏွစ္ေယာက္ခ်တုိင္းအျမဲႏုိင္ေနၾကျဖစ္ေပမယ့္ ဒီတခါေတာ့ သူေနမေကာင္းတဲ့အခံေၾကာင့္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္နဲ႔လဲက်ခ်င္ေနျပီ…။ကၽြန္ေတာ္လည္း တတ္သမွ်မွတ္သမွ်ပညာနဲ႔ျပန္ခ် ေနတုန္း…ေက်ာ္စြာတြန္းလုိက္အရွိန္ေၾကာင့္`ေအာင္ႏုိင္သူ´လဲသြားရာမွျပန္ထမလာေတာ့…။ကၽြန္ေတာ္ခ်ေနရင္းေျပးထူ လုိက္ေတာ့မွ… `ေသြးေတြ လုပ္ပါအုံး…ေဟ့ေကာင္ သူငယ္ခ်င္း´ ကၽြန္ေတာ္ေအာ္လုိက္ေတာ့ဆုိင္ရွင္ အဘြားၾကီးေျပးထြက္လာျပီး…။ `ေဟာ့ေတာ့ကုိယ္က်ဳိးေတာ့နည္းပါျပီေတာ္ငါ့ဆုိင္ကေကာင္ေလးကုိလူေတြသြားေခၚခုိင္းထားတယ္…ငါလည္းဘာလုပ္ေပးရမွန္း မသိဘူး ၾကည့္ပါအုံးေသလားရွင္လား ဟဲ့လူမဆန္တဲ့ေကာင္ေတြမေျပးနဲ႔ေလ´ ဆုိင္ရွင္အဘြားေအာ္ေနတာကုိၾကားေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္ဘာကုိမွျပန္မေျပာႏုိင္ပါ…။တကယ္ဆုိတြန္းလုိက္လုိ႔လဲက်သြားတဲ့ေနရာမွာသစ္ငုတ္ရွိေနမွန္း သူကုိယ္တုိင္းလည္းမသိတန္ေကာင္းပါဘူး…။ဒါေပမယ့္လည္း… `သူငယ္ခ်င္း ေဟ့ေကာင္ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္ စိတ္တင္းထားအဘြားလူေတြေခၚခုိင္းထားတယ္…မင္းဘာမွ မျဖစ္ေစရဘူး ၾကားလား´ ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနတာေတြကုိသူၾကားေပမယ့္ဘာမွျပန္မေျပာႏုိင္ေတာ့ပါ…။သူ႔ကုိယ္ကေသြးေတြကလည္းကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ့ေက်ာင္းအကႌ်ကုိအျဖဴေရာင္ကေနအနီေရာင္ျဖစ္ေအာင္ေျပာင္းလုိက္သလုိပါပဲ…။ကၽြန္ေတာ္မ်က္ ရည္ ေတြသူ႔ပါးျပင္ေပၚက်သြားေတာ့ကၽြန္ေတာ္ လက္ကုိလွမ္းကုိင္လုိက္ျပီး ေခါင္းကုိေျဖးေျဖးေလးခါျပလုိက္ျပီးမ်က္လုံး ခြံေလးကုိပဲမွိတ္ျပႏုိင္ေတာ့တယ္။သိပ္မၾကာလုိက္ပဲ ကားေတြေရာလူေတြပါ အနားေရာက္လာေတာ့တယ္။လာတဲ့လူ ေတြထဲမွာသူ႔မိဘေတြလည္းပါလာျပီး ကၽြန္ေတာ္ရင္ခြင္ထဲကသူ႔ကုိဆြြဲထုတ္သြားလုိက္ၾကတာအခုထိပါပဲေလ...။ -------------------------------------------------- တေယာက္တေပါက္ေမးၾကတဲ့ေျပာၾကတဲ့စကားေတြနားထဲမွာၾကားေနေပမယ့္ဘာမွမသဲကြဲေတာ့… ကားထြက္သြားရာ ေနာက္ကုိ အေျပးအလႊားလုိက္ရင္း...။ `ေအာင္ႏုိင္သူ…မင္းဘာမွမျဖစ္ရဘူးေနာ္…ဘာမွျဖစ္လုိ႔မရဘူးေနာ္…မင္းဘာမွမျဖစ္လုိက္ပါနဲ႔ကြာ…´ `သား…သားအိမ္မက္ဆုိးေတြမက္ျပန္ျပီလား…´ ေမေမလႈပ္ႏုိးလုိက္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္ မက္ေနၾကအိမ္မက္ျဖစ္ေနမွန္းသတိထားလုိက္မိတယ္…ကၽြန္ေတာ္ရႈတင္ကျပန္ လာျပီးသူ႔ေၾကာင္းေတြးရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတာျဖစ္မယ္…။ `ဟုတ္တယ္ေမေမ…´ `သားေရာ့ ဒါေလးေသာက္လုိက္ေနာ္ ဘာမွေတြးမေနနဲ႔ေတာ့ မနက္လည္းအေစာၾကီးထရအုံးမွာမလား အိပ္လုိက္ေတာ့ေနာ္ ေမေမ သားအိပ္ေပ်ာ္တဲ့အထိေစာင့္ေနေပးမယ္ေလေနာ္…´ `ဟုတ္´ သူငယ္ခ်င္းရယ္မင္းသာအဲဒီတုန္းကဘာမွမျဖစ္ခဲ့ရင္ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေပ်ာ္စရာေကာင္းလုိက္မလဲ… မင္းဘယ္ဘ၀ေရာက္ ေရာက္ဒီလုိအျဖစ္မ်ိဳးေတြနဲ႔မၾကဳံပါေစကြာ…။ မင္းအေပၚအျမဲတမ္း အနစ္နာခံတတ္တဲ့ လူေတြနဲ႔ပဲဆုံရပါေစကြာ…။ကၽြန္ေတာ္ရခဲ့တဲ့ ေနာင္တမ်ိဳးစိတ္္ဒဏ္ရာမ်ဳိး ဘယ္သူမွမရၾကပါေစနဲ႔…။အမွတ္တမဲ့သတိမ ထားလုိက္မိတဲ့အျဖစ္ေလးကေန အမွတ္တရရစရာေတြၾကံဳလာရရင္ ေကာင္းေသာအမွတ္တရေလးေတြပဲျဖစ္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းရင္းကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ကုိယ္ေတြ႔အျဖစ္ေလးကေနကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ပရိတ္သတ္ေတြဆီကုိရင္ဖြင့္ပါရေစ…။အားလုံး စိတ္ခ်မ္းသာလုိ႔ကုိယ္က်န္းမာၾကပါေစ…။ -------------------------------------------------- ၉.၁၁.၂၀၀၁၀